Lago Titicaca

Eindelijk vertrokken we vrijdag 13/01 om 22u naar Puno om onze tour te beginnen op Lago Titicaca. Het is het grootste meer van Zuid-Amerika en op zo'n 3800m het hoogst bevaarbare meer ter wereld. Wij zijn er 3 eilanden gaan verkennen, Islas flotantes de los uros oftewel drijvende eilanden, Isla de Amantaní en Isla de Taquile. Islas flotantes waren super interessant omdat ze het zelf maakten met het riet dat groeit in het Titicacameer. De wortels ervan gebruiken ze als het drijvende middel met daarop het effectieve riet in verschillende lagen. Op deze eilandjes moeten de bewoners geen belastingen betalen en kunnen zo er ook blijven wonen als toeristische atractie. Het was een rare en interessante ervaring om op deze kleine zelfgemaakte eilandjes rond te lopen en jezelf in te beelden hier heel je leven lang op te wonen. Hierna vertrokken we terug met de boot naar het volgende Isla de Amantaní, dit eiland was voor mij de beste ervaring! Op het eiland kreeg elke groep zijn eigen papá en mamá van een lokale familie aangewezen om daar te overnachten. Alles was daar heel primitief en gaf mij wel een kleine cultuurshock, geen lopend water, geen wc-papier en beperkte elektriciteit op zonnen-energie. Elke maaltijd die we daar kregen was ook van zelfgekweekte groenten uit hun tuintje. Op dit eiland kweken ze ook enkel schapen en geen alpaca's. Na de lunch bij de lokale familie gingen we de 2 bergen van het eiland beklimmen. Op de top van die bergen staat elk een tempel: Pachamama (moederaarde) en Pachatata (vaderaarde). Het was geen pretje om deze bergen te beklimmen door de nog hogere hoogte dan Cuzco, het was constant een super zware ademhaling hebben om toch zoveel mogelijk zuurstof binnen te krijgen wat soms wel kon lijken alsof je ging sterven, maar niet echt natuurlijk. Eenmaal boven waren telkens adembenemende uizichten over heel het Titicaca meer en prachtige landschappen waarvan een deel Bolivia is. Het was de uitputting zeker en vast waard! Eenmaal terug beneden en na het diner, kregen we traditionele en super kleurrijke kleding aan van onze familie om naar een fiësta te gaan. Dit was ook een prachtervaring om tussen de lokale bevolking in dezelfde traditionele kleding te dansen en plezier te maken met onze mamá en papá. Dan snel naar bed in een ijskoude kamer omdat er natuurlijk geen verwarming is en het 's nachts ijskoud is. De volgende dag namen we afscheid van onze familie en vertrokken we naar een laatste kleiner Isla de Tequila. Hier kregen we na terug een stevige wandeling enkel wat informatie over de lokale bevolking en hun levenswijze, op alle eilanden is de moedertaal Quechua, een super oude taal van vroegere tijden. Ook op Isla de Tequila is alles nog heel primitief en super interessant. We hebben bij een lokale familie traditioneel geluncht en dat was super lekker! Een gele soep met patatten en quinoa, een forel met rijst en salsa en thee van een ander soort muntplant dat daar groeit. Enkel de forel is er vroeger geïntroduceerd omdat er enkel minuscuul kleine visjes leefden. Na dit allemaal en de super interessante ervaringen was het tijd om terug met de boot naar Puno te varen en onze bus terug naar Cuzco te nemen wat een 7u rit is en dus kwamen we maandag ochtend om 5u pas terug aan. Ik kon dus nog maar een 2,5 uurtjes extra fatsoenlijk in mijn bedje slapen vooraleer ik al terug om 8.30u naar mijn privelessen moest. Super moe was ik! Maar geloof mij, dat was het allemaal meer dan waard!